ایزو در عکاسی حیات وحش

ایزو در عکاسی حیات وحش

دوربین ها معمولاً دارای چهار حالت تصویربرداری اصلی هستند – برنامه، اولویت دیافراگم، اولویت شاتر و دستی – که با حروف P، A، S و M نشان داده می شوند. مشتریان تور عکس من اغلب می پرسند که بهترین تنظیمات دوربین برای عکاسی از حیات وحش کدام است.

“آیا اولویت شاتر انتخاب خوبی است؟” یا، “آیا همیشه باید از کتابچه راهنمای کاربر استفاده کنم؟” از آنجایی که انتخاب حالت عکسبرداری مناسب می تواند به معنای تفاوت بین گرفتن یک تصویر جذاب از حیات وحش و از دست دادن کامل عکس باشد، دانستن گزینه ها بسیار مهم است.

من حالت عکاسی خود را بر اساس سوژه و محیط، سرعت تغییر نور و ترجیحات شخصی خود انتخاب می کنم. هیچ پاسخ درستی وجود ندارد، اما اگر دوربین‌های من را بررسی کنید، اغلب آنها را در حالت دستی با فعال بودن ISO خودکار یا دستی کامل پیدا خواهید کرد.

بررسی ایزو در عکاسی حیات وحش

بهترین نتایج من این است که می‌توانم با سوژه‌هایی که سریع حرکت می‌کنند وفق پیدا کنم و آب و هوا و نور را به سرعت تغییر می‌دهم و در عین حال کنترلی را که برای ساختن تصویری که در نظر دارم، حفظ می‌کنم.

برای انجام این کار، من بیشتر به دستی با ISO خودکار تکیه می‌کنم و در صورت نیاز، جبران نوردهی را اضافه می‌کنم. برای سناریوهای خاصی که می‌خواهم یا به کنترل کامل دوربینم نیاز دارم، به حالت دستی کامل تغییر می‌کنم. به همین دلیل است که من حالت های دستی را برای بیشتر برخوردهایم با حیات وحش در سراسر جهان ترجیح می دهم.

حالت دستی با ISO خودکار

همه دوربین‌ها حالت دستی با ISO خودکار و جبران نوردهی را ارائه نمی‌دهند، اما بیشتر بدنه‌های جدید این کار را می‌کنند. من تخمین می زنم که در 70 درصد از سناریوهایی که با آن مواجه می شوم، حالت دستی با ISO Auto ترجیح من است.

این به من امکان می دهد دو پارامتری را که بیشترین تأثیر را بر ظاهر و احساس تصویر نهایی دارند. سرعت شاتر و دیافراگم کنترل کنم و در عین حال به دوربین اجازه می دهد تا برخی از کارها را انجام دهد.

به عنوان یک عکاس حیات وحش، معمولا ابتدا به سرعت شاتر فکر می کنم. من می توانم سرعت شاتر را به اندازه کافی سریع انتخاب کنم تا یک اورکا در جزایر سن خوان را منجمد کنم (حدود 1/2000 ثانیه) یا به اندازه کافی آهسته برای ایجاد یک پرتره تمیز و کم صدا از یک گوریل کوهستانی در جنگل های کم نور .

من می توانم این کار را به سرعت فقط با یک انگشت روی دکمه فرمان برای سرعت شاتر انجام دهم و ISO به طور خودکار برای حفظ نوردهی مناسب دنبال می شود. من همچنین از این تکنیک برای پرندگان استفاده می‌کنم، سرعت شاتر را برای پرتره‌ای از پرنده نشسته پایین می‌آورم و سپس به سرعت افزایش می‌دهم تا پرنده را در حال پرواز بگیرم.

تنظیم ایزو در عکاسی حیات وحش

بعد، من به دیافراگم فکر می کنم. عکاسان حیات وحش لنزهای تله فوتو عظیم ƒ/4 را در جنگل نمی کشند تا آنها را تا ƒ/11 متوقف کنند. ما از این لنزها استفاده می کنیم زیرا با موقعیت های کم نور در طول ساعت طلایی یا در سایه عمیق جنگل روبرو هستیم که باید با بزرگترین دیافراگم ممکن عکاسی کنیم.

وقتی نور بیشتری داشته باشم، ممکن است انتخاب کنم دیافراگم را باز کنم تا پس‌زمینه جدایی یا بوکه را داشته باشم، یا آن را ببندم تا عمق میدان را برای یک عکس محیطی به حداکثر برسانم. من می‌خواهم تصمیم گیرنده دیافراگم در همه این سناریوها باشم.

با انتخاب سرعت شاتر و دیافراگم، ISO باقی می ماند و در این حالت دوربین فوراً برای من تصمیم می گیرد. البته، تجربه و قضاوت یک عکاس همچنان برای نوردهی مناسب تصویر مورد نیاز است، و اینجاست که جبران نوردهی وارد می شود.

پس از اینکه سرعت شاتر و دیافراگم خود را انتخاب کردم و دوربینم ISO را تنظیم کرد، صحنه را ارزیابی می کنم و تصمیم می گیرم که آیا من باید تنظیم کنم اگر پشت سوژه‌ای تاریک آسمان روشنی داشته باشم، می‌توانم به سرعت یک یا دو نقطه جبران نوردهی مثبت اضافه کنم تا مطمئن شوم که سوژه کم نور نیست. برعکس، اگر پرنده سفیدی در زیر نور مستقیم خورشید داشته باشم، می‌توانم جبران منفی را تعیین کنم تا از وزش هایلایت‌ها و از دست دادن جزئیات زیبای پر جلوگیری کنم.

در انتهای مقاله “ ایزو در عکاسی حیات وحش ” می خواهیم به اطلاع شما برسانیم که می توانید برای کسب اطلاعات بیشتر و یا خرید دوربین کانن با کارشناسان ما در نمایندگی کانن تماس حاصل فرمایید.

مقالات مرتبط: عکاسی در باغ وحش ، ایزو در عکاسی منظره